修行可分为三个阶段：第一个阶段需要思维或念头。比如修加行的时候要思维人生难得、死亡无常、出离心、菩提心、观修曼荼罗等等，这些都是念头；第二个阶段不能有思维或念头，这就是禅定的阶段。当内外加行修完以后，需要一定的时间修禅定；第三个阶段是修智慧或空性。修行的过程，就是从加行开始，加行修完以后修禅定，禅定修完以后再修空性。很多人刚开始修行打坐，就试图超越前面的阶段，直接修禅定。对六祖慧能那样根机很成熟的人来说，这种做法有用，但对我们普通人来说，这样修有两种结果：第一种，最理想的，是得到一些世间禅定而无法提升，因为证悟空性的条件不具备，所以无法进入第三个阶段，很多人也会为此而退失；第二种，如果修得不好，就更是一无所成。所以，没有基础的修行注定会失败，不会得到任何跟解脱有关的东西。网页链接 [慧灯之光七：四依法]

若能根除无明愚痴，就像架子的三只脚断了一只，另两只脚也无法支撑一样，整个魔宫将会彻底坍塌，从此任何魔众都对你无法加害。
——法王晋美彭措

演员演戏，无论是演善人还是恶人，都演得形象、逼真，这就是缘起；但他们知道自己是个演员，正在演戏，这就是性空。因为有缘起和性空这两种智慧，所以演员内心就不会受到角色的影响，不会有烦恼、压力和痛苦。
人的一生就是这样一场戏。

若以大圆满的窍诀来调伏自心，懂得诸法本体无实有，所见所闻都是大空性，同时在名言中，整个轮回还可以显现，以幻化八喻来对待一切。
这就是大中观、大圆满的观点，也是文殊菩萨大悲化现的“智慧宝剑”。
——法王晋美彭措

我们念诵仪轨通常是在无明、贪心的状态中念的，而不是在觉性和悲心的状态中念的。觉性是不迷惑，是对诸法的究竟实相明明了了；悲心是对一切众生有大爱之心。在这样的状态中念，才能感应道交、消除业障。

有形的物质都是空性。《般若波罗蜜多心经》的重点，也即要表达的关键内容，就是空性。真正的佛法，就是智慧和慈悲的综合体。其中的慈悲，是指菩提心；而智慧，则是指证悟空性的智慧。虽然精通世间的医术、工巧技艺等等也称为智慧，但此处所说的智慧，则特指证悟空性之智。除了智慧和慈悲之外，不存在什么真正的佛法。网页链接 [慧灯之光五：《般若波罗蜜多心经》详解]

阿弥陀佛！请问：怎样的状况是此岸，众生是怎么逗留在此岸的，什么情形是彼岸，在如何修道的状况下是到了彼岸呢？
回答：生死的状况好像一念间就入了迷梦，而迷梦的识一念接一念地迁流不断，没办法醒过来、脱出来，叫做“落在此岸”。实际上，当下就没有什么生灭，也没有什么幻梦，这叫做“涅槃本地”，也就是彼岸。由于众生不修道，就觉醒不过来，一直在错觉当中度不了；只有觉悟者唤醒他，一念顿醒的时候，发现梦原本就是空的，涅槃就在当下，这样从梦里醒来，就叫“回到了彼岸”或者“回到了家”。阿弥陀佛！

རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་མགོན་པོ།སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་གང་ཡིན་པ།།དེ་ནི་ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་འགྱུར་བ་མེད།།ཡང་དག་མིན་རྟོག་ལས་བྱུང་འདོད་ཆགས་སོགས།།གློ་བུར་དྲི་མས་དེ་ཉོན་མོངས་མི་འགྱུར།།ཞེས་གསུངས།
至尊弥勒菩萨：
心自性光明，无变如虚空，邪念生贪等，客尘不染彼。

ཡུམ་ལས།མཁའ་ལ་རླུང་བརྟེན་དེ་ལ་ཆུ་ཡི་ཕུང་པོ་བརྟེན།དེ་ལ་ས་ཆེན་འདི་བརྟེན་དེ་ལ་འགྲོ་བ་བརྟེན།ཞེས་གསུངས།
《般若经》：
众生依于地，地依于水，水依于风，风依于虚空。

培养出离心修四个外加行，这是下等的修法。下等的意思，是最基础的意思，并不是说出离心是很下等的、不值得修的。出离心是我们走向解脱的第一步，是最基础的修法。出离心修完后，中等的修法，是大乘显宗的修法，也就是修菩提心，并在此基础上修无我空性。这个修法为什么是中等的修法呢？因为，这个修法还没有涉及最上等的修法，比如像密宗的生起次第、圆满次第、大圆满、大手印等修法，所以这个修法也不是最高的；又因为这个修法比小乘的无我修法、出离心的修法要高一层，所以属于中等的修法。对我们来说，最关键的还是出离心的修法。没有出离心，修什么样的法都不能成为解脱之因。如果我们有了出离心，行善、念咒、放生之类的善事或者修行才会成为解脱之因。网页链接 [慧灯之光四:如何做一个标准的居士]

一切万法在胜义中犹如虚空，没有任何贪嗔烦恼，但在世俗中，如幻如梦的显现也是不灭的。
——法王晋美彭措

我们闻法、修法的时候有佛法，生活、工作的时候就没有佛法了，这不叫修行。闻思修，就是把佛讲的这些道理记在内心里，融化在血液中，落实到生活上。能融入相续、融入生活的，才是佛法。

第二次来台湾大学。演讲内容是《佛教对现代生活的意义》，佛教对现代生活的主要意义是健康和快乐。

（4）
༼༼༤༽འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་དུས་གཅིག་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་རྒྱལ་བུ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ།། དེའི་ཚེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་འདི་ལྟ་སྟེ། གཟུགས་ཡོངས་སུ་མ་ཤེས་པ་དང་། གཟུགས་ཡོངས་སུ་མ་རྟོགས་པ་དང་། གཟུགས་ཡོངས་སུ་མ་སྤངས་བ་དང་། གཟུགས་ལ་འདོད་པ་ཡོངས་སུ་མ་བྲལ་བས། སེམས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་མི་འགྱུར་རོ།། དེ་ལྟར་ན། སྐྱེ་བའི་འཇིགས་པ་དང་། རྒ་བའི་འཇིགས་པ་དང་། ན་བའི་འཇིགས་པ་དང་། འཆི་བའི་འཇིགས་པ་ལས་ཡོངས་སུ་བརྒལ་བར་མི་ནུས་སོ།། དེ་བཞིན་དུ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམས་ཡོངས་སུ་མ་ཤེས་པ་དང་། ཡོངས་སུ་མ་རྟོགས་པ་དང་། ཡོངས་སུ་མ་སྤངས་བ་དང་། འདོད་པ་ཡོངས་སུ་མ་བྲལ་བས། སེམས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་མི་འགྱུར་རོ།། དེ་ལྟར་ན། སྐྱེ་བའི་འཇིགས་པ་དང་། རྒ་བའི་འཇིགས་པ་དང་། ན་བའི་འཇིགས་པ་དང་། འཆི་བའི་འཇིགས་པ་ལས་ཡོངས་སུ་བརྒལ་བར་མི་ནུས་སོ།། དགེ་སློང་དག་འདི་ལྟ་སྟེ། གཟུགས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། གཟུགས་ཡོངས་སུ་རྟོགས་པ་དང་། གཟུགས་ཡོངས་སུ་སྤངས་བ་དང་། གཟུགས་ལ་འདོད་པ་རྣམ་པར་བྲལ་བས་ན། སེམས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ།། དེ་ལྟར་ན། སྐྱེ་བའི་འཇིགས་པ་དང་། རྒ་བའི་འཇིགས་པ་དང་། ན་བའི་འཇིགས་པ་དང་། འཆི་བའི་འཇིགས་པ་ལས་ཡོངས་སུ་བརྒལ་བར་འགྱུར་རོ།། དེ་བཞིན་དུ། ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། ཡོངས་སུ་རྟོགས་པ་དང་། ཡོངས་སུ་སྤངས་བ་དང་། འདོད་པ་ཡོངས་སུ་བྲལ་བར་གྱུར་ན། སེམས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ།། དེ་ལྟར་ན། སྐྱེ་བའི་འཇིགས་པ་དང་། རྒ་བའི་འཇིགས་པ་དང་། ན་བའི་འཇིགས་པ་དང་། འཆི་བའི་འཇིགས་པ་ལས་ཡོངས་སུ་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ།། དེའི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ནས། དགེ་སློང་དེ་དག་ཡི་རངས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གསུངས་པ་ལ་མངོན་པར་བསྟོད་དོ།།

如是我闻：
一时，佛住舍卫国祇树给孤独园。
尔时，世尊告诸比丘：“于色不知、不明、不断、不离欲、心不解脱者，则不能越生、老、病、死怖。如是受、想、行、识不知、不明、不断、不离欲贪、心不解脱者，则不能越生、老、病、死怖。
比丘，于色若知、若明、若断、若离欲、心解脱者，则能越生、老、病、死怖。如是受、想、行、识若知、若明、若断、若离欲贪、心解脱者，则能越生、老、病、死怖。”
时，诸比丘闻佛所说，欢喜奉行。

སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ལྷས།མདོར་ན་ཆོས་ནི་མི་འཚེ་བ།།དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གསུངས།།སྟོང་ཉིད་མྱང་ངན་འདས་པ་སྟེ།།འདིར་ནི་དེ་གཉིས་འབའ་ཞིག་གོ།ཞེས་གསུངས།
圣天论师： 如来所说法，略言唯二种， 不害生人天，观空证涅槃。

极为傲慢、自以为是的人，往往是中了魔王的花箭，因此，我们千万不要认为自己高人一等，而应学会谦虚、低调，就像被驯服的骏马，不管是什么人，都可以让他骑在自己身上，恭敬地为别人做事情。
——法王晋美彭措

佛门弟子须知：导师释迦牟尼佛怀着一个目的来到这世上，即欲令众生开示悟入佛的知见。当时根利众生能得解脱，然而后世大量众生处在五浊恶世，单凭自力难以超出。如果能引到极乐世界，必定完成“一切众生皆成佛”的愿望。因此，佛在因缘成熟时无问自说，畅悦度众成佛的本怀。所要说的就是阿弥陀佛的法门。

还有一个比喻：古代东西方很多城市都有城墙，必须经过城门方可进入城内。假如此城只有一个门，再无其他入城门径，每一个想进城的人就必须通过此门。城里有很多人家，一旦进城之后，想去哪一家都可以随心所欲。但是，如果没有经过此门，便只能徘徊于城外，永远无法进入城内。这个比喻说明，出离心和菩提心就是趋往修行之城的唯一门路。在出离心和菩提心生起以后，大圆满、大手印、时轮金刚或生起次第、圆满次第的修法，便可随意选择。但在没有生起出离心与菩提心之前，想修成这些法，无异于螳臂挡车，实在是自不量力的愚蠢之举。网页链接 [慧灯之光三：如何学密]

结善缘、种善根要在我们生活和工作的一点一滴中积累。若是能做到随时随地种善根、结善缘，依靠善根的力量，才能今生解脱，才能即身成佛。

因果是非常厉害的，即使是阿罗汉，也要受因果的限制。例如，目犍连尊者在释迦牟尼佛弟子当中神变第一，最后还是被外道打死了，为什么会这样？在平常，他神通广大，外道根本不可能伤及他；但是在那一刻，神变第一的目犍连也只有束手就擒，再大的神通也超不过因果的作用。因为他已经造了这样的因，就要受这样的果。另外一位阿罗汉是饿死的。什么原因呢？那时的印度没有饥荒，出家人天天托钵化缘，可以化到很多吃的。他化缘时，食物在别人手上还好好的，但是一放入其钵内就变成了污水。那时目犍连、舍利子都在世，他们将世界上很多最有营养、最美味的食物以神变装入其钵内，然而钵中始终只有污水。最后佛也没有办法，那个阿罗汉只有饿死了。佛住世时，有很多这样的公案。既然阿罗汉都要受因果的影响，那么凡夫就更不可能躲过因果规律的作用。所以，千万不能小看因果，它是非常厉害的。网页链接 [慧灯之光二：加行的修法—因果不虚]