既然贪欲如此害人，若想真正消除它，就不能靠满足它来淡化，而要依佛法的窍诀加以对治。
——法王晋美彭措

学佛是探知内心世界与外部世界的旅程，一个修行者除了要有清净的发心外，他必定是一个怀有强烈好奇心的人，总想知道“然后是什么”。这种好奇心给修行带来了一股活泼轻快的气息。网页链接

见到自己喜欢的人，脸色也会变得红润光彩，这就证明心的花也在开。若你对佛有欢喜心，见到佛时，心花就开了。心花开了，处处都是花，因为一切的显现都是自己自性的映射。

སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས།ཐོས་པས་ཆོས་ནི་བྱེ་བྲག་ཤེས། །ཐོས་པས་སྡིག་ལས་ལྡོག་པར་བྱེད། །ཐོས་པས་དོན་མ་ཡིན་པ་སྤོང་། །ཐོས་པས་མྱ་ངན་འདས་པ་ཐོབ།།ཅེས་གསུངས།
世亲论师：
以闻知诸法，以闻遮罪恶，以闻断无意，以闻得涅槃。

དཔའ་སྤྲུལ་རིན་པོ་ཆེས།ཚོགས་པའི་བྱིན་རླབས་མེ་དཔུང་འདྲ།།གང་ཟག་བྱིན་རླབས་མེ་སྟག་འདྲ།།ཞེས་གསུངས།
华智仁波切：
众会加持如烈焰，个人加持如火星。

我们常常迷失在念头中,很少与自己的直接经验联结,很少停下来,只是单纯地努力与自己当下的感受联结,恐惧也好,焦虑也好,疲惫、失败感、各种痛苦也好,觉知它,感受它,不急于逃避,不急于判断,也不必为感受贴标签说“这是恐惧”、“这是失败”,只是停下来看看心里正在发生什么。这在佛法中又称为“正念”。

巜 大乘本生心地观经浅注》中云：
＂三宝者，即佛法僧。通称宝者，尊重也。佛为两足尊，法为离欲尊，僧为众中尊。三宝住世，如苦海之慈航、长夜之明炬、火宅之雨泽，归依者福增无量，礼念者罪灭河沙。＂

就像拉车的牲口，为了吃路边的一撮草，就要遭受不断的鞭挞。它得到的，只有一口草那么少，身心却蒙受了巨大苦痛。
得利少，痛苦多，世间贪欲莫不如此。
——法王晋美彭措

看看这上下两条线，哪个更长一些？

对证悟的成就者来说，生病和不生病根本没有什么差别。当然，这是最终的境界，我们现在还无法达到这样的境界。网页链接 [慧灯之光四：如何将病苦转为道用]

贪心带给我们的快乐，少而短暂，而最后的苦果，却需要多生累劫去承受。
——法王晋美彭措

（8）
༨ འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་དུས་གཅིག་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་རྒྱལ་བུ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ།། དེའི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་འདི་ལྟ་སྟེ། འདས་པའི་གཟུགས་མི་རྟག་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་གཟུགས་མི་རྟག་པར་གྱུར་ན། ད་ལྟའི་གཟུགས་མི་རྟག་པར་སྨོས་མ་དགོས་སོ།། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སློབ་བུ་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ལྟར་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། འདས་པའི་གཟུགས་ལ་མ་ཆགས་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་གཟུགས་ལ་མི་དགའ་བས། ད་ལྟའི་གཟུགས་ལ་ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། འདོད་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། འགོག་པ་ལ་མངོན་པར་ཕྱོགས་པར་འགྱུར་རོ།། དེ་བཞིན་དུ་འདས་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམས་མི་རྟག་པར་གྱུར་ན། ད་ལྟ་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྨོས་མ་དགོས་སོ།། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སློབ་བུ་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ལྟར་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། འདས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་མ་ཆགས་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་མི་དགའ་བར་གྱུར་ན། ད་ལྟའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། འདོད་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། འགོག་པ་ལ་མངོན་པར་ཕྱོགས་པར་འགྱུར་རོ།། མི་རྟག་པ་ཇི་བཞིན་དུ། སྡུག་བསྔལ་དང་། སྟོང་པ་དང་། བདག་མེད་པ་རྣམས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ།། དེའི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ནས། དགེ་སློང་དེ་དག་ཡི་རངས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གསུངས་པ་ལ་མངོན་པར་བསྟོད་དོ།།
如是我闻：
一时，佛住舍卫国祇树给孤独园。
尔时，世尊告诸比丘：“过去、未来色无常，况现在色！圣弟子如是观者，不顾过去色，不欣未来色，于现在色厌、离欲、正向灭尽。
如是过去、未来受、想、行、识无常，况现在识！圣弟子如是观者，不顾过去识，不欣未来识，于现在识厌、离欲、正向灭尽。”
　　如无常，苦、空、非我亦复如是。
　　时诸比丘闻佛所说，欢喜奉行。

སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས །ཀྱེ་མ་འདུས་བྱས་རྣམས་མི་རྟག །སྐྱེ་ཞིང་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན། །སྐྱེས་ནས་འཇིག་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། །དེ་དག་ཉེ་བར་ཞི་བ་བདེ།།ཞེས་གསུངས།
世亲论师：
呜呼有为法，无常生灭性，生后即灭尽，寂灭则安乐。

不同的人，境界不同，心理状态不同，所以看待事物的观点也是不同的。各有各的缘分，各有各的福报，所以不必把自己的观点强加给别人，也不必要求别人一定认同自己的见解，否则一定会烦恼的。

判断一个人是否见性，就看他是否有大悲心，能否帮助他人，能否利益众生，能否好好表法，能否把众生引导至善道之中。

假如贪欲在满足之后真会减少，那很多人一生中已得过无数次的满足了，可时至今日，为什么我们的贪欲还在不断增长，并没有随时间流逝而减轻呢？
——法王晋美彭措

有一个比喻曾经也讲过：如果向狗扔石头，狗不会去追人，而是去追石头；但如果向狮子扔石头，狮子却不会去管石头，而是去追扔石头的人，因为它知道石头的来源是人。同样，小乘佛法就是到外面去追寻，对外面的物质进行逐一分析，最后分细到无我；虽然大乘佛法也会用这样的方法，但却是在讲理论的时候才会应用这种方法，在实际修法的时候就不会去管外面的物质，因为他们知道，一旦证悟了心的空性，外面的世界也就在自己的掌控之内，不管它是物质、意识，还是心的产物，都必将荡然无存。网页链接 [慧灯之光六：《修心七要》略释]

当你有一天觉得人生没有意义，心中感到渺茫的时候，请到敬老院去给老人们洗洗脚、说说话；或者拿出五元钱送给路边的乞讨老人，并真诚地笑一笑……
你会由此开始发现人生的意义所在。

《业报差别经》云：“礼佛一拜，从其膝下至金刚际，一尘一转轮王位。获十种功德：一者得妙色身；二出言人信；三处众无畏；四诸佛护念；五具大威仪；六众人亲附；七诸天爱敬；八具大福报；九命终往生；十速证涅槃。”

我们的想法和判断往往局限于自己的感受、立场、知识中，因而看不到事物的全貌；我们过于沉浸在自己的恐惧、封闭、冷漠和犹豫中，以至于不相信情绪是暂时的，感受会改变，事情有转机。