一个人要真正成熟，必须要经历各种对境。修行的成就不是靠知识的积累，而是要在对境中磨练。

要精通“法无我”，首先要了解什么是“法我”。“法”是何意呢？本来，轮回和涅槃的一切所知都叫做“法”，但在“人我”和“法我”分开以后，“法”的范围就缩小了一点。除了“自我”和“我所有见”（执著属于我的东西）以外的所有的有为法和无为法叫做“法”。“我”是什么意思呢？“人我”的“我”可解释为“自我”或“自己”。而“法我”的“我”不是此意，是“实在”、“实有”的意思。网页链接 [慧灯之光五:无我的修法(下)]

利益众生并不一定是在顺境当中。能接受众生的怨恨和伤害，不生舍弃之心，才是最殊胜的利益众生。

“佛语如蜜，中边皆甜”，皆是修心的教授，无一例外，只有对此彻底产生了定解，才是真正悟入了一切圣言皆是教授的含义。由此才会产生全分的大敬重心。

“如来藏”是存在的，但我们却没有办法如实地讲出来。我们的语言仅能传达眼耳鼻舌所感受到的东西，我们的概念也仅能表达这些东西；而对于没有看到、没有听到、没有领略到的东西，心里就没有概念，所以就无法言表。比如我们看到经中描绘“西方极乐世界”完全是由琉璃珠宝所组成，但什么是琉璃珠宝呢？我们就没有概念，只好心想：“可能和商店里的差不多吧。”又比如我们提到甘露，也只能说是比矿泉水还好喝的东西，用其他语言和概念再也无法描述了。这都是因为我们的眼耳鼻舌等器官，其作用范围的有限性所致。“如来藏”不属于眼耳鼻舌的范围，我们没有见过，没有听过，连它的概念都无从产生，想如实地表达更是无计可施。网页链接 [慧灯之光五:浅谈“如来藏”]

我们念咒，最好是在大平等、大自在的状态中念。如果没有这么高的境界，也要尽量打开心量，保持专注。心里清净、安定，才能跟咒语相应，才能开启它的能量。

今天是藏历二月初十（3月23日），《初十利益·除一切苦》中云：“藏历二月初十，是莲师出家，称名释迦狮子的吉日。于此时行会供的利益：在世间出生名声及美誉；一切魔鬼、女鬼、星耀、药叉、王鬼、独角鬼、阎罗、活鬼及厉鬼等都无法加害等。应如是了知而行持。”

多为众生付出，福报自然就会来，快乐也自然就会来。

བྱིས་སྒྲུང་དེབ་ལྔ་ཡོད།

光明和空性，都不需要向外求索，我们的内心当下即是。心回归自性时，一切都是自性。

不了解生死，
就是不了解生命；
不了解生命，
就是不了解自己，
这些人是这样子往生的。

当你轻视众生的时候，自己的烦恼也无法断除。
当你妨害众生的时候，自己的违缘也无法断除。

有人常说：要对自己好一点。但我们必须知道：即便如此，也不能宠坏自己。因为越是被宠坏的人，越脆弱，任何一个小逆境，都能被折腾得痛苦不堪。然而，无情的现实却不会手下留情。所以，还是把自己锻炼得强壮一点为好。 --慈诚罗珠堪布《慧语莲灯》

它们永远不会变成我们这样的人，而我们也千万不要变成它们这样的人。 慈诚罗珠堪布的微博视频

须知：教法是佛教导众生抉择如何在自心上受持正法的道理，以及修行的正确轨道。世尊传法的悲怀，唯一是把众生安立在解脱、成佛的正道中，这决定了教法的体性唯一是教导修行的正轨。证法是指佛弟子随顺佛的教导，依照先前所抉择的法轨而发起如法的行持。
佛传授教法是方便，在学人心上引出如教修行则是方便生，要由教法来引生证法，两者是能生所生的关系，所以教法和证法是因果关系。

རབ་བྱེད་ཞེ་གཉིས་པའི་མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། གང་ཟག་རྣམས་ལ་ཆེས་དཀའ་བ་ཉི་ཤུ་ཡོད་དེ། དབུལ་པོས་སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། ཕྱུག་པོས་ལམ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། སྲོག་དོར་ནས་འཆི་བར་བྱེད་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། སངས་རྒྱས་ཀྱི་མདོ་སྡེ་མཐོང་བ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་དང་འཕྲད་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། མཛེས་པའི་གཟུགས་དང་འདོད་ཡོན་ལ་མི་ཆགས་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། ཡིད་དུ་འོང་བ་མཐོང་ནས་དོན་དུ་མི་གཉེར་བ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། གཞན་གྱིས་བརྙས་པ་ལ་ཞེ་སྡང་མི་སྐྱེ་བ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། དབང་ཐང་ཆེ་ལ་རང་མཐོང་མི་ཆེ་བ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། བྱ་བ་དང་འཕྲད་དུས་སེམས་མི་གཡོ་བ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། མཐོང་རྒྱ་ཆེ་ཡང་གཏིང་ཟབ་མོར་དཔོག་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། རང་ལྟ་དང་ང་རྒྱལ་གཞོམ་ཐུབ་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། གསར་བུ་དག་ལ་བརྙས་བཅོས་མི་བྱེད་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། སེམས་དང་སྤྱོད་པ་འདྲ་མཉམ་འོང་བ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། གཞན་གྱི་སྐྱོན་མི་བརྗོད་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་འཕྲད་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། སེམས་ཉིད་མཐོང་ནས་ལམ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་དབང་མོས་པ་དང་བསྟུན་ནས་སྒྲོལ་བར་བྱེད་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། ཡུལ་རྣམས་མཐོང་ནས་དེ་ལ་སེམས་མི་གཡོ་བ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ཚུལ་ལེགས་པར་ཤེས་པ་ནི་ཆེས་དཀའོ།། ཞེས་གསུངས་སོ།།
《四十二章经》云：
佛言：人有二十难。贫穷布施难，豪贵学道难，弃命必死难，得睹佛经难，生值佛世难，忍色忍欲难，见好不求难，被辱不嗔难，有势不临难，触事无心难，广学博究难，除灭我慢难，不轻未学难，心行平等难，不说是非难，会善知识难，见性学道难，随化度人难，睹境不动难，善解方便难。

能够与佛菩萨相应的心是慈悲心，能够与众生相应的心也是慈悲心。

有福报的人，无论接触什么样的人、修什么样的法、住什么样的地方，不仅适应性很强，还会依此增长善根。对于没有福报的人来说，情况正好相反。
所以，为了今生和来世的利乐，积累福慧资粮是很重要的。

一个人脸色的变化、情绪的变化都是正常的。若能对此理解和包容，很多矛盾自然就化解了。

在证悟空性之后，禅定时心就专注于空性，从此时的角度来看，一切都是不生、不灭的，但因为尚未成佛，还是会出定的。出定之后，依然有山河大地的存在，在这个境界里仍然要积累资粮、清净罪业、注重因果的取舍。如此修行，才能成佛有望。网页链接 [慧灯之光五:无我的修法(下)]