དཔལ་སྤྲུལ་རིན་པོ་ཆེས།ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གཙོ་བོ་སེམས་ཞེས།།རྙིང་རྒན་རྒན་པོའི་ཁ་སྲོལ་བདེན་ན།།ལྷ་ཆོས་སྒྲུབ་ལ་སེམས་རང་གཙོ་ཡིས།།གཞན་གྱིས་མི་ཕན་ཟེར་རྒྱུ་བདེན་ནམ།།ཞེས་གསུངས།

一是已入佛门者倘若不务修行利生等正业,反而肆无忌惮地造诸罪业,则真应感到羞愧。“诸恶莫作,众善奉行”乃佛陀的遗教,如是背道而驰者岂有资格称为佛子？

二是若修行人耽著词句而不受持法义,更不知如理修行,仅在浑浑噩噩中虚度光阴,则真应感到羞愧。

三是我们在上师三宝面前已经立下誓愿,发心救护众生摆脱一切危难、困苦,做众生不请之友,但若顽固地执著我与我所,事事以个人利益为重,于己有利之事则一马当先,毫不客气地巧夺,不益于己之事却“慈悲”地“谦让”他众,这样的形象修行者真应感到羞愧。

四是我们应当明辨诸法,如理取舍,切莫混淆佛法与世间法,如果以佛法不离世法的高深见解做幌子来

五是我们皈依佛门成为佛子,就应该追随佛的足迹,学修佛的思想、言行,若对世间法贪恋不舍,于怨敌或道友嗔恨嫉妒而争论不休,则真应感到羞愧！完成自己的私欲大业者,真应感到羞愧！

六是若修行人非但不务修行正业,反而大肆诽谤正法与某些高僧大德,如是真应感到羞愧!

当今末法时期,于五浊恶世中滚打、熏修的众生积累了深厚的无明陋习,沉陷泥沼而不觉秽恶,更不知出离,故真正能如理断除此等应深感羞愧之恶习者是极其罕见的。

敬摘录《窍诀宝藏论释》